- Dziękuję, doktorze Galbraith. Cieszę się, że panu smakowało.

Zatrzymała się, usiadła przy kuchennym stole.
Tablicę ufundował jego brat Lysander,
chciałbym, żebyśmy się nim razem przejechali.
Zaprowadziła Willow do jednego z pokoi gościnnych,
Nie było jutra. Dwadzieścia minut później cały jego świat legł w gruzach. Nie był w stanie myśleć o niczym innym, tylko o doznanej stracie.
patrzeć, jak ona śpi - dodał po chwili.
Nigdy nie pozwoliłaby sobie na spacer boso do łazienki
- Nie, oczywiście że nie. - W głowie dźwięczały mu jeszcze słowa Oriany.
Otworzył drzwi.
- Ależ ja też nie zamierzam sprzeczać się z panem na ten
kocham, wziął mnie w ramiona i tak mocno przytulał, jakby juŜ nie chciał mnie puścić.
Skinęła głową od niechcenia.
- Nie o to chodzi. - Wyciągnął rękę i zahaczył łańcuszek palcem.
—Czy kiedykolwiek pływał pan w oceanie?

– Przed kimś, kogo znała przed tobą.
– Nie. A niby dlaczego? – I wtedy do niej dotarło. – To przecież było samobójstwo,
– Więc co to ma być? Separacja?
– Nieważne. W departamencie mówi się, że twój powrót spowodował te morderstwa.
sukience. Siedziała za kierownicą srebrzystego samochodu z niewidoczną rejestracją.
217
Dobiegła do drzwi, weszła do środka i jednocześnie pisała szybko.
– O Boże – szepnęła pobudzona do działania.
zapałem mu ją przypomina. Usiłował nie zwracać na to uwagi. Tłumaczył sobie, że widział
– Najwyższy czas – stwierdził Bentz.
– Twoje zasady.
Ona jednak biegła w stronę krzaków, do ścieżki.
Gdy się w końcu obudził, zobaczył ją przez łzy. Smuga zimnego powietrza i upojny
– Przyszli do kostnicy, zidentyfikowali ciała... i widać było, że to ich zabija. – Pokręcił
Zapadł zmrok, zapłonęły latarnie. Szedł po molo wsparty na lasce. Zerknął na karuzelę,